De gemene kraai.
Een heel gemene kraai, had een pop weggenomen.
Terwijl de kleine meid, in haar bedje lag te dromen.
Hij kraaide van plezier, om de poets die hij had gebakken.
En sprak ook tot zich zelf, ze kunnen me toch nooit pakken.
De kleine meid werd wakker, en miste meteen haar pop.
Ze begon heel hard te huilen, want ja, dat was een strop.
Haar moeder kwam eens kijken, en wist niet wat er was.
Misschien was ze wel ziek, of moest ze een plas.
Het kleine meisje snikte, je zag haar traantjes lopen.
En was dan ook meteen, bij mams op schoot gekropen.
Mijn knuffelpop is weg zei ze, gewoon zo meegenomen.
Ik zag nog net de kraai ermee, daar boven in de bomen.
Dat is toch al te kras zei moeder, dat gemene zwarte beest.
Als ik hem in mijn handen krijg, dan is hij er geweest.
We kunnen voor jou nu wel een nieuwe knuffel kopen.
Maar daarmee is het met zijn streken, beslist niet afgelopen.
Ze gingen naar de vader toe, die gromde woest en luid.
Ik zal hem wel eens foppen, die lelijke schavuit.
Hij pakte snel een kooi, en legde er heel veel lekkers in.
De kraai die zag dat alles, en dacht daarin heb ik wel zin.
Hij vloog snel naderbij, en dacht ze weer te foppen.
Want hij liet zich niet zomaar, daar in dat kooitje stoppen.
Hij begon lekker te eten, en nam een flinke hap.
Maar toen viel er iets naar beneden, met een heel grote klap.
De kraai die was gevangen, en zich ook een bult geschrokken.
Er waren door dat deurtje, ook wat veren uitgetrokken.
Nu zat hij triest te kijken, en begon zowaar te janken.
Maar zeg het nu eens eerlijk, hij had het toch aan zichzelf te danken.
De knuffelpop kwam terug, de kleine meid was blij.
En zei tegen de kraai, als je dat nooit meer doet, dan laten we je wel weer vrij.
De kraai beloofde dat, hij zou het nooit meer doen.
Dus lieten ze hem vrij, de kleine meid gaf hem als afscheid nog een zoen.
De kleine meid was blij, de kraai zat weer in de bomen.
Bekomen van de schrik, zat hij daar weg te dromen.
jack.
Maak jouw eigen website met JouwWeb