De oude ooievaar.
Een ooievaar een statig dier, zat heel triest weg te dromen.
Hij had net een grote fout gemaakt, dat was nooit voorgekomen.
Hij was niet meer zo jong, en was snel alles vergeten.
En schreef hij het dan niet op, zou hij het nooit meer weten.
Hij had twee kinderen bezorgd, een donkere en een blanke.
Normaal ging dat altijd goed, en kwamen ze hem bedanken.
Maar beiden naar het verkeerde adres, dat was een grote fout.
Hij stond zowaar te trillen, en kreeg het heel erg koud.
Wat moest hij nu? Hij wist het niet, hoe moest hij het herstellen?
Eens even vragen aan de uil, misschien kon die het hem vertellen.
Ja, hm zei de uil als je ouder wordt, dan ga je wel eens wat vergeten.
Maar schrijf je alles op, dan zal je het heus wel weten.
Oké, hoor zei de ooievaar, maar wat moet ik nu verzinnen?
Een zwart kind in een blank gezin, wat moeten ze beginnen.
De uil krabde zich eens achter zijn oor, je hoorde hem heel hard peinzen.
En ineens sloeg hij zijn ogen op, en begon heel stil te grijnzen.
Ja, hoor dat moest het zijn, hij had ineens een idee.
En als je nu hier even wacht, neem ik iemand voor je mee.
De uil vloog weg, de ooievaar eenzaam achtergelaten.
Die steeds slechter voelde, dat had iedereen wel in de gaten.
Daar was hij weer, en hij had iemand meegenomen.
Het was de ekster die al lachend met de uil was meegekomen.
Ik kan goed stelen zei de ekster, en je weet ik ben niet dom.
Dus kom nu snel mee ooievaar, dan ruilen we ze stiekem om.
Ze gingen samen snel op pad, ruilde ze om, het was een daverend succes.
Maar kijk voortaan beter uit ooievaar, zei de ekster, dit was voor jou een les.
De ooievaar kocht snel een schrift, en schreef voortaan alles op.
Want wat hij nu wel wist, nog zo’n fout dat koste hem zijn kop.
jack.
Maak jouw eigen website met JouwWeb