het elfje

 

 

Wat een strop ik was gevallen ,zo van boven van de trap.

En viel naar beneden en kwam neer met een harde  klap.

Voor mijn ogen zag ik sterren en het duizelde door mijn hoofd.

Mijn  knieën deden zeer ik voelde me als verdoofd.

Ik sloeg mijn ogen open, en deed ze gelijk weer dicht.

Kwam dat nu door die val ? of was daar echt dat licht.

Voorzichtig keek ik door mijn wimpers ,rare gedachten kwamen boven.

Ik zag een elfje was dat echt? ik kon het bijna niet geloven.

 

 

Ze zei je ziet het goed nu weet je meteen dat elfjes echt bestaan..

Maar blijf nu niet zo liggen ,kom , vooruit nu meteen opstaan.

Haar vleugels waren doorzichtig ,ze leek zo teer en zo fragiel.

Dacht nu ook snel nog even , wat een geluk dat ik niet boven op haar viel.

Nu kwam ze dichter naar me toe, en raakte zacht mijn zere plekken aan.

En sprak toen tegen mij nu is het met de pijn weer zo gedaan.

Ze sloeg haar vleugels uit en zweefde langzaam om mijn hoofd.

En als iemand met dat verteld had, had ik dat echt nooit geloofd.

Nu ging ze op mijn schouder zitten ,en fluisterde zachtjes in mijn oor.

Je zal wel merken ,ik breng geluk, want daar ben ik voor.

Ik moet kilheid halen uit ieders hart, en daarvoor veel warmte geven.

Zodat iedereen weer vreugde met elkaar  weer gaat beleven.

Nu keek ze me aan en ik kreeg meteen een warm gevoel.

Ze lachte naar me en zei; nu weet je wat of ik bedoel.

Nu moet ik weer verder zei ze ,en sloeg haar vleugels uit.

En verdween door het raam ,met een ritselend geluid.

ik ging weer zitten op een stoel, en schudde even met mijn hoofd.

En dacht terwijl ik dit aan jou vertel, niemand die ooit dit verhaal geloofd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jack.