Het vergeten theepotje.              

 

Een theepotje stond verlaten boven op een plank.

Hij dacht och hé is dat nu hun dank.

Ze hebben me al zoveel jaar s ’middags volgegoten.

En nu hebben ze me afgedankt en hier maar weggesloten.

Waar is de tijd gebleven ,en wat moet ik toch beginnen.

Hoe moet ik het vertellen ,ik moet nu echt iets gaan verzinnen.

Want als ik ongebruikt blijf staan ,sta ik maar weg te kwijnen.

Er komen barsten in mijn glazuur ,en de glans zal ook verdwijnen.

Hij liep eens naar een kopje toe , dat daar stond zonder oor.

En sprak tegen hem ,we staan hier maar te staan ,waar doen we het toch voor.

Ach ja zo sprak het kopje ik weet er alles van.

En pieker me ook suf ,hoe ik het veranderen kan.

Ik was vroeger heel geliefd weet je ,iedereen die hield me vast.

En nu sta ik net als jij hier op de plank van deze kast.

Ineens de kast ging open en het kopje werd er uitgepakt.

En tot zijn grote vreugde ,werd zijn oortje er weer aangeplakt.

Ze zetten hem weer in de kast en sloten weer de deur.

Maar het kopje glimlachte breeduit ,en had weer een goed humeur.

Hij zei tegen het theepotje er komt verandering misschien.

Ik voel het aan mijn schoteltje ,heus hoor je zal het zien.

En de andere dag de kastdeur ging open ,ze waren terug gekomen.

En hebben het kopje en het theepotje samen uit de kast genomen.

Ze wreven het theepotje op zowaar hij ging weer glimmen.

En ze deden er een theezakje in en water er op ,hij ging er spontaan van zingen.

Het kopje stond al op de tafel die hebben ze vol gegoten.

Ze gaven elkaar een knipoogje en je zag dat ze genoten.

Nu staan ze elke dag samen daar op de mooie tafel.

En word er weer thee gedronken ,met daarbij een koekje of een wafel.

                                     jack.